Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Edebiyat ufku bizden bahsetti. Erik Ağacı Öykü olarak Edebiyat Ufku’na teşekkürlerimizi sunarız.