Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Yağmur bulutunun içine gizlenmiş haylaz bir çocuğum
Akarım yeşile bir şeytan uçurtmasının tepesinden
Alacakaranlıkta haykırır delirmiş güneş
Hain, cimri ve kıskanç
Işığını sakladı sisler ardına
Bense o haylaz çocuk, azıcık sıcağa muhtaç.
Çiçekler akıyor bir dereden
Günahsız bağlardan geçerek
Götürüyor adını bilmediğim yerlere rüzgâr
Yana yakıla boğuyor annemin elleri
Sular kara iniyor ayaklarıma
Sancılı yolun başındayım
Rıhtıma yatar yamalı bir gemi
Olmadı biletimi kesen
Dağılsın dudağımdaki esrar
Isırgan nefretiyle kucaklayın beni
Sıkı sıkı
Ve konuşmadan
Ve unutmadan
Bal kabağı rengindeki gülümsememi…
Serpil Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
