Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Son taze dal
Son taze yeşil
Açar bahçede salıncak gül goncasından
Açar sırlarını badem ezmesi kokular
Yanı başımdan süzülüyor sonbahar
Yılgın ve yılışık bir ekim görünümündeyim şimdi
Üzerimde kırık, ateşli bir hal
Ekim aramıza giren zamandır
Ekim gemileri yana yatıran poyrazı saklayandır
Ekim ayrılıktır.
Sen kızgın güneşler etrafında tapınan bir
Gölgenin suskun başısın
And dağlarından Anadolu köylerine doğru
Sen kabahat olmalısın yer edinen ömrümde
Kim uçurdu seni buralara ötelerden
Peri kızı
Zamanı kurdurmayı
Öğret bana unutmayı acılardan geçerek
Asılı kalsın
O ayrılık ve son kez yeşil rengi ekimin.
Serpil Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
