ÇİĞDEM DÜŞLERİ

ÇİĞDEM DÜŞLERİ
Bana çiğdem çiçeği rüyası anlat
Baharda başlayıp baharda bitsin
Atalarım gibi çıktım bozkırdan
Dağ aştım, selden geçtim, yol aldım
Ve yorgun ana illerinde memleketler dolaştım
Işık ışık Anadolu güneşi doğuyordu tepemden
Bir pınar başı, bir söğüt gölgesi, bir dere kenarı
Aşığını bekleyen bir yar gibi beklermiş beni
Gözlerimin önü açıldı, durdum soluklandım.
Yüzümü soğuk sularla uzun uzun yıkadım.
Buyur beklemeye lüzum mu var dedi
Kulak kesildim yöneldim sese
Oturdum kaldım bir çobanın bin odalı evinde
Sonra rüzgâr kıskandı, kızdı gökyüzü, bağırdı
Durmak vakti değil ey kayıp yolcu!
Heybesini verdi evin sahibi
Yürüdüm yürüdüm bilmem ne kadar
Haydi, gel dedi uzaktan kerpiç duvar
Adım adım içim içime sığmadığı anlar
Yaklaştıkça yanına nasırlı ellerin yapısı
Gülümsedi taze ölü bekleyen insan kapısı
Süzüldüm içeri, baktım ki ne hazin geçmek üzereydi süresi en güzel mevsimin
Gerisini anlatacak elbet, sana da senin düşün
Hele bir açılsın çiğdemler o zaman düşün

Halil Maraş