GİBİ

Bir gecenin vakur gölgesinde
Gerçek bir özlem nasıl yaşanır
Ve özlem,
Hiç mümkün olmayan adamlara nasıl yakışır onu anlatacağım yıldızlara

Belki de hiç uyumayacağım saatlerdeyim
Soğuk, tıpkı duvarların gibi.
Yaralanmış bu gök,
Nice özlemler yaslanmış gibi…

Birbirini izleyen yıldızlar gökte değil
Dehlizimde bir göl gibi taşıyor.
O zaman bin yıllık göğün duvarlarına
Hafızamdan seni çıkarıp asıyorum.

Bir Tibet budisti gibi
Ağzımı bıçak açmıyor.
Derin bir tevazuyla
Bu heybetli vucut aciz kalıyor.

Ne bir söz ne bir sitem
Özlemim gökte yıldız.
Yıldızdan yıldıza giden yolda
Kim bilir , belki çoğalırız.

Uyuyabilmek için
Solumdaki yıldıza sıkıca sarılıyorum.
Ve göğün üzerimdeki solukluğuyla
Arnavut kaldırımlarını selamlıyorum.

Nurşifa ÇAYIR