Yine aynı sokaklardan, caddelerden, kaldırımlardan geçtim. Yine aynıydı insanlar; düşünceli. Niye hep düşünürdü insanlar? Neden hep bir arayış içinde sürüklenir, niye olduklarıyla kabul etmez hayatı? Neden seni düşünürüm Fatma? Otobüse bindim. Kalabalık. “Az yanaşın!”dedi şoför. “Peki” dedim. “Arkaya doğru ilerleyelim abi!” Dedi. Yine “peki” dedim. Az ilerledim. Önümde, cama kafasını koymuş öylece beni izleyen ..
Read More…