Aylar, haftalar geçmişti, geçmesine de şu son saatler, dakikalar geldi çattı mı; yelkovanların, akreplerin bacaklarına âdeta taşlar bağlanıyordu. Yıllarca beklemişti ne de olsa; hakkıydı heyecanlanmak da, kaygılanmak da, sevinmek de, çığlık atmak da. Saat tam olarak 10.17ʼyi gösterirken telefon çaldı. Arayan eşiydi. “Hazır mısın hayatım?” diye sordu. Bunu herhalde “öylesine” sormuştu. Ne kadar hazır olunsa ..
Read More…