Sessizdi, doğuştan sessiz. Onun sessizliği diğerlerine benzemiyordu. O bir boynunu bükerdi sağ omzunun üstüne. Dağ taş ağlamasın diye mendil uzatacak sanırdım. Bir tek biz değil, dünya bilirdi onun ne menem sulu göz olduğunu. Tüm sırlarını içine saklayan volkanik bir dağmış meğer kimse bilmezmiş. Sarıydı benzi, sonbahar yaprak sarısı, ayaz vurmuş çatlak dudaklarına bozlak dedirtecek çapar ..
Read More…