Her yıkıntı yeni bir dönemin başlangıcıydı. Acıtıyordu elbet, bazen de kanatıyor. Merhem bulunmuyordu bazı yaralara. Hele birde kabuk bağlamadıysa. O son gece, zafer sarhoşu gibiydim adeta. Kazanan ve kaybeden belirsizdi, tartışmaya sunulacak boyutta değildi. Fakat ruhum “iç” diyordu sürekli. Kulak veresim vardı. Birkaç kadehi arka arkaya devirdim. Bir süre sonra sevinç sandığım hüzün ..
Read More…