perdesiz bir tiyatro hayat çile işlemiş ellerimle parmaklarımdan kayıp giden yarınlarım nerede tersine ilerlerken saatler boyu devriliyor gökdelenlerin neferler salınıyor barışa yaşamak tabut boyu artık savaşlar okşuyor bedenimi ateş ve barutla ısınan dünyada şafak kirpiklerime kavuşurken vuruldu söndü gözlerimin ışığı çocuklar gömüldü güneşsiz yurtlara kurumuş gül dallarından ateşler yakın uygarlığın karanlığına günaydınsız kalmış yeryüzü göğe ..
Read More…