BOYA SANDIĞIM

bana geri verin boya sandığımı
eski günlerime yürümek
bembeyaz bulutlara binerek
maziye dönmek istiyorum

küçücük eski tahta bir sandık
içinde gönlümün bütün renkleri
kayıştan bir askılığı
koltuğumun altında taşıdığım
peynir tenekesinden oturağım vardı

her renkten boyalarım
özenle dizdiğim sıra sıra
sarı fırçamla siyah fırçam
simsiyah bir kadifem vardı

şimdiki zaman öyle soluk ki
açsam boyalarımı
daldırsam süngeri içine
hayata renk katsam
gökkuşağı gibi rengarenk
dünyayı sarsam diyorum

tahta fırçalarımla
hatıraların üzerindeki
birikmiş tozu toprağı
silmek istiyorum

nuri leflef cilamı çıkarıp
solgunlaşmış simalara
yaprak gibi sararmış benzime
bir de kirlenmiş dünyanın yüzüne
iki kere cila çekmek
pırıl pırıl parlatmak istiyorum

bir çocuğun dünyasıydı
küçücük omzunda taşıdığı
alın teri barındıran
hayallerine yelken açtığı
tık tık çalıp durduğu
umut kapısıydı boya sandığı

Faik Kumru