Silik bir sonbahardı Sisli bulanık güneşi saklı Çocuk düşleriyle süslü dünyamızı bulayan acıya Beleyen buluta griye Gebeydi kırağı beyaza Kuruyan dalları boyayacaktı beyaza buza Sessizlik ve sensizlik oturacaktı o sokaklara Kapıları sımsıkı kapalı o evlerin Açılmayacaktı bir daha hayatları camları maviye Yalnızlık çeperleri çekecekti tozla karışık Örtmek için geride kalan anıları Eylülün on ikisinden vurulmuştu ..
Read More…