dökülüyor mevsimler ilmekler başka zamanın sözcüsü ruhun pencereleri o yüzden nem kapıyor her dolu sessizlikten ışıktan birer damla tutuyor orada harf-i beher… orada, kozasında bir mânâya örülüyor her sözcük aynı derin dağın sarnıcında yetişirce sanki korkuya gark ediyor çağın yalanlarını, putlarını çünkü ve toprağın bağrındaki acı dualara. acı hayal terine umutla teselli selâmı yolluyor ya; ..
Read More…