Gözlerinde çocuksu bir yalnızlık sezerdim Zeliş ablanın… Adı Zeliha olsa da ona Zeliş abla demek hoşuma giderdi. Uzun yaz günlerinde, çoğu akşamüzerlerini onun evinde geçirirdim. Bana kız kardeşiymişim gibi yakın davranır, birkaç gün uğramayacak olsam balkondan sesi çıktığınca adımı bağırır. “Hadi gel Sevil! Çay koydum ocağa.” Yazlık evin balkonunda açmış olan şebboylara, güllere, hanımellerine karşı ..
Read More…