SİYAHIN MUTLAK DEĞERİ

karayı tanırım ellerimin çizgilerinden

oysa karalandıkça kanatlanmak başka.

geceyi kuşanan kuştan bilirim,

zafer bize yanlış tanıtıldı!

inanmıyorum lekeli aynalara,

eğreti kanatlar değil istediğim!

çünkü uçtukça ziftleşen tüydeki kuşları

yatırdım dizime, okşadım, sevdim

göğün dilini öğrettim.

bataklıkta yıkanan kuşu suçlayamam

çünkü uçtu, yandıkça süzüldü göğün sisinde

tanrılaşmadı kanatları büyüdükçe

öyle olsa duyulmazdı gecenin bağrında şarkısı

anlamazdı gözleri,

sabaha varamayan nefesin çığlığını.

kuşlar kanatlanıyor gözlerimin değdiği dağlarda

yamacımda sen varsın, kuşkusuz yaslandığım

sinenin ufkunda çözülüyor yük

sorum yok artık çünkü geçtim balçıktan

başkalarının kanı akıyor paçalarımdan

yorgunum, iliklerime kadar yorgunum

bir nehir kıyısındayım, dallardaki sesler benim

ellerin bembeyaz, beklediğim her şey ellerinde

değil mi ki

siyaha sarılıp yattıktan sonra

aynı uyanmaz insan.

uyansa da zifiri etraf, putların elinde balta

ama aynı uyanmaz insan geceyle tanıştıkça

uyanmaz

insansa ellerin kara ağzında.

Canan Örs