SESİYLE SESSİZLEŞTİREN YAĞMURLAR MEVSİM Yorgun ve ağır aksak ilerleyen zamanlardayız artık. Sessiz olun! Veda vaktidir sararmış yaprakların. Usul usul süzülüyor rüzgâr, telaşa lüzum yok....
Unutmayı öğrenmeli en azından
Kocaman bir ağlayışıyla ölüm içinden
Ekmeği suyu hatırlayarak
Yokluğu en fazla susarak
Gizlemeyi öğrenir küçük bedenli
Büyük hayalli insanlar
Sınırlar içinde yokluk
Yokluk ki insanı çabuk büyüten manevi bir tokluk
Seven birinin en büyük silahıdır vazgeçmek
Bir fakiri güzelleştirir dualarıyla
Kan misketleri
Son buna benzer kaybolan her şey de
Yanaklarına benzer belki masumiyetin biri
Sana benzer yavaş yavaş yaratılan en güzel şeyler
Her eylül bu burukluk içinden
Azalmanın kaybetmenin kaybolmanın
Manevi bir tuzağıyla
İnsan bu alışır en olmazı sessiz topraklara..
Bu kadar sevimsiz gerçekler için
Toparlanıp gidiyor ruhun bütün cevapları
Caddeye atılan bir adım da olsan
Bir kasvettir ağızlarda
Esnafın tedbir tembihiyle
Saçaktan beslenir korku..
Ali İhsan Tarman