KAN MİSKETLERİ

 

Unutmayı öğrenmeli en azından

Kocaman bir ağlayışıyla ölüm içinden

Ekmeği suyu hatırlayarak

Yokluğu en fazla susarak

Gizlemeyi öğrenir küçük bedenli

Büyük hayalli insanlar

Sınırlar içinde yokluk 

Yokluk ki insanı çabuk büyüten manevi bir tokluk

Seven birinin en büyük silahıdır vazgeçmek

Bir fakiri güzelleştirir dualarıyla 

Kan misketleri

Son buna benzer kaybolan her şey de

Yanaklarına benzer belki masumiyetin biri

Sana benzer yavaş yavaş yaratılan en güzel şeyler

Her eylül bu burukluk içinden

Azalmanın kaybetmenin kaybolmanın

Manevi bir tuzağıyla

İnsan bu alışır en olmazı sessiz topraklara..

Bu kadar sevimsiz gerçekler için

Toparlanıp gidiyor ruhun bütün cevapları

Caddeye atılan bir adım da olsan

Bir kasvettir ağızlarda

Esnafın tedbir tembihiyle

Saçaktan beslenir korku..

 

Ali İhsan Tarman