SAATİ Saati soruyorsanız Saat: 8:45’dir Zaman da aslında büyük bir boşluk gibidir Biz bir vakitler mavi gökyüzüne şöyle bir bakıyor, bu bir rüya mı...
Kör birisi hayal edebilir mi?
Daha önce hiç görmediğini insan nasıl düşleyebilir ki,
Düşünsene hiç konuşmamış birisi susmanın anlamını bilirken,
Duymayanlar konuşanların kelime israfını hissedebilir mi?
Ben seni hiç görmedim aslına bakarsan çok iyi hayalciyim.
Elini tutup omzunda sabahladığım anılarım,
Hatırımı sürekli sorgulayan hatırladıklarım kadarı ile hiç karşılaşmadık bile.
Var olmalısın,
Belki de aynı yerde bulunup oksijeni paylaştık,
Üzerine kahve dökmüş olabilirim ya da otobüste yer vermişimdir.
Aklımdan çıkmayan güzelliğine hayranım.
Bir bayram sevinci gibi neşelisin.
Elem kederden uzak bir yerde,
Gülücüklerin doyurucu hikmetine mahzar gözlerin,
Semanın kıskanç tutsağı gibisin.
Arşın kıyametine bakarken göklerin masmavi prensesi,
Aynı yıldıza değsin gözlerimiz dediğim günlerde,
Acaba rüya âlemin de miydin?
Karşıdan karşıya geçemediğim yeşilimsi ışıkta parlayan sen miydin?
Dur diyen kırmızı dudakların,
Allarla süslü yanakların da utangaç bir tebessüm mü?
Yahut yakutlarla özenilmiş ışıltın da,
Bir durağı paylaşmış olabilir miyiz?
Yağmurlu bir şehrin ıslak kaldırımında,
Kuru bir gökkuşağının yansıması kadar özelsin.
Ben seni hep sebepsizdir ki akın kar tanesi,
Beyazın da ki saf kalpli niyeti,
Tıpkı cemaline bahşedilmiş güzellik kadar iyi,
Ve nisan ayının şakacı edaları ile süsledim.
Uzun saçlarına dokundum,
İnciler saçarken incinmesin ellerin diye tutunmaktan korktum.
Mesela hiç öpmedim seni,
Kızgın anını bilemem ki gök gürültüsü tavrını bastırıp,
Sonrası toprak kokulu huzurlu özlemle andığım tarafından yoksundum zaten.
Sahi bir gün karşılaşır mıyız? Acaba sen hiç beni hayal edebildin mi?
Kara kaşım, gözüm hiç ilgini çekti mi?
Adımlarımız aynı mı?
Kısa boyun orta halli bir pamuksu ince belli çayı anımsatan,
Koyu mu gözleri yoksa acı bir kahve renk gibi mi?
Düşlerine girebilmenin kıymeti kısmet oldu mu ki?
Sahil köşesinde de dağlarla iki çift kelam ederken rüzgâr,
Ben olup esintisi ile acaba dedirtti mi hiç sana?
Kalabalığın ortasında bir ara sendelesem ilgini çekebilir miyim diye,
Elimi hep uzanan bir çınarın uzun ömrüne adayıp beklediğim,
Kök salabilir miyim sol yanın üşürse sarılsam üşüsem seninle…
Harun KÖZ
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
GÜMÜLCİNE ANLAYANA Türk Gençler Birliği’yle Çukur Kahve arasındaki Trakya Aile Lokantası’nda sabah çorbası içiyoruz. Sulu yemek, pilav, döner, ızgara et de yenebiliyor. Çorbalar ve...
