DÜŞ YOLCUSU

Girdin bir tılsım olarak hayata

Gezdin yeryüzünü gülen bir bulut gibi

Ayak bastığın her sokakta

Mutluluk, dayanışma çiçek açtı

Ödü koptu bencilliğin

İhanetle suçladın

Ve cehennem ateşine attılar seni

Yine de teslim olmadın zebanilere

Dağ başında bir taş kadar ıssız kaldın

Oturdun kendi kıyına

Yalnızlık bile ağladı hırsından

Martlar eylüller geçti ömründen

Yine de başka hayatlara adadın hayatını

Gözünü kırpmadan

Ne uzak ne yakın ne para ne pul

Sadece anı biriktirdin

Ve kuşlar kondu düşlerine

Bitmez tükenmez yollar gülüşüne

Böylece kendi içinde boğuldu kötülük

Şen bir türkü gibi yayılıyorsun şimdi evrene

Girdaplar şaşkın senin bu direncine

Güzellik dolaşıyor benliğinde

Ve iyilik çoğalıyor gözlerinde.

Haydar Aksoy