UZUN BİR ZAMAN ATLAMASINDAN SONRA

Yirmi beş yıl önce yazdığım bir şiir düştü aklıma

Yosun yeşili gözlerinde ışıltılar eksilmesin demiştim

Senin için, öyle ya gözlerin yosun yeşiliydi

Başka ne diyebilirdim ki, izin verdiğin kadar sevmiştim seni

Yirmi beş yıl malum çok uzun zaman

Hiç büyümek istemeyen çocuklar bile büyür

Mevsimler gelir geçer

Dünya değişir, biz değişiriz

Değişmeyen bin dertlilerin varlığıdır

Belki de ağlamaktır

Sen de bilirsin zor iştir büyümek, çok uzun sürer

Her gün erken kalkarsın mesela

Umutları avcuna alıp işine gidersin

Acılı yüreklere dokunursun bir umut vermek için

Görünmez bir camın arkasından ıslak rüyalar görürsün

Aklına düşen bütün çiçek adlarını ezberlersin gün boyu

Ama bir kere dönüp gözlerine bakamazsın fırtınalı kavgalar yüzünden sevgilinin

Bu dünyada herkes öldürülebilir

Cehennemin en dibinde pembe yeşil hapları içmeye meyilli zihinler vardır çünkü

Labirent gibidir evlerinin iç odaları

Hayaller bile şaşırır hangi yöne gideceğine

Önce bin kamçı vururlar sırtına

Sonra darağacında asarlar

Sonra yakıp küllerini savururlar denize

Küllerin okyanusta donuk bir buz kütlesinin içine hapsolur

En iyisi deli doğup deli kalmaktır bu dünyada

Hasan Çelikkol