ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
KÖHNE CADDELER
Bu defaki durak kimsesiz
Köhne bu cadde ve çok sessiz.
Karanlık, yolun sonuydu.
Bahsettiğim korku buydu.
Âti’deki bu bilinmezlik…
Asla olmayacak olan ben için sensizlik.
Hey! Duy sesimi
Gönül kapındayım, işit dediğimi.
Özgür kuşların uçtuğu o meydan…
Senin, benliğimi çaldığın o an…
Kendimde miyim bilmem?
Bildiğim tek şey, senleyim… Sendeyim…
Mehmet Can Kamış
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
BİLMEM KAÇINCI TÜRDEN YAKINLAŞMALAR -Spielberg’in “Üçüncü Türden Yakınlaşmalar” filmini çekmesinden çok öncelerdeydi- Bu deniz hiç görmediğim denizleri çağrıştırıyor bana görününce Bu iyot...
İNTİHARLA BİTEN YAŞAM ÖYKÜSÜ: STEFAN ZWEİG Stefan Zweig, 1881 yılında (o zaman Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’nun başkenti olan) Viyana’da, Yahudi asıllı zengin bir ailenin...