KÖHNE CADDELER

Bu defaki durak kimsesiz
Köhne bu cadde ve çok sessiz.
Karanlık, yolun sonuydu.
Bahsettiğim korku buydu.

Âti’deki bu bilinmezlik…
Asla olmayacak olan ben için sensizlik.
Hey! Duy sesimi
Gönül kapındayım, işit dediğimi.

Özgür kuşların uçtuğu o meydan…
Senin, benliğimi çaldığın o an…
Kendimde miyim bilmem?
Bildiğim tek şey, senleyim… Sendeyim…

Mehmet Can Kamış