EYLÜL “Tamam, geliyorum.” diye kapattı telefonu. Vestiyerden mont geçirdi sırtına. Ne saçına baktı ne başına. Üstünde alelade bir kazak, altında mavi bir kot pantolon…...
KÖHNE CADDELER
Bu defaki durak kimsesiz
Köhne bu cadde ve çok sessiz.
Karanlık, yolun sonuydu.
Bahsettiğim korku buydu.
Âti’deki bu bilinmezlik…
Asla olmayacak olan ben için sensizlik.
Hey! Duy sesimi
Gönül kapındayım, işit dediğimi.
Özgür kuşların uçtuğu o meydan…
Senin, benliğimi çaldığın o an…
Kendimde miyim bilmem?
Bildiğim tek şey, senleyim… Sendeyim…
Mehmet Can Kamış
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
TUZ AĞACI kırık vazonun ışığı vuruyor, tenine mevsim kışa hazırlanıyor yaprakları dökük ağaçların geceleri uyumak için susuyorum hep bakışlarımı kesiyor kuş sesleri ve...
KÜÇÜK PRENS’İN BÜYÜK KAZALARI ANTOİNE DE SAİNT-EXUPÉRY Edebiyat dünyasında öyle eserler vardır ki eser yazıldığı ülkenin sınırlarını aşar, kıtalara ulaşır ve bütün dünyaya mal...