ANASIZ OĞLAK Karanlık gecelerde aklıma düşen sensin Hasret bıçağı ile kalbimi deşen sensin Şu dikenli yollarda gördüğüm gülşen sensin Bir gün kavuşacağız elbet bilirim...
gitme
bir mültecidir yalnızlık
kaldırımlarda izi kalır yurtsuzluğunun
yüzünün hüznü yansır varoş sokaklarına
onlar ki herkesin terk ettiği sevgisizlerdir
gitme
vedayı hangi özleyene sevdirebilirsin
gün sayan her bekleyiş
penceremde buğulanan matemindir
bütün yalnızlıkları şehirlere katmalıyım
sözlerimde kırılırken sesim
bir cam kesiği dudaklarım
kan olup sıçrıyorsun yüzüme
gitme
sığınmasız canımsın
“bir can iki sayılamaz”
bunu sende anlamalısın
Heybet Akdoğan