Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Kuşku: Gecenin tütsüsüdür
Giyindim kuytunun hırkasını
El değmemiş yerlerim uykuda
Geceye kapandım, nergis süzgündü
ve biraz ölüm oyuklarda
İzimi aradım: Hangi falın görüntüsüydüm
Göğü yuyan
Karanlığı yutkunan bu rüzgâr çığlığımmış
Ümüğümü kaç kez duruladıysam
Belleğim beni hep gecede ele verdi
Gecenin millerinden geçerken
Söküldü örgüsü sözcüklerin
Serpildim eştiğim kuşkuya
Kazıdım belleğimi, işte gece
Uğultularla sıvanmak ne acı
Ali Başyiğit
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
