TIK! Kapıyı hızla kapamadı. Temkinli, yanlış anlamalara ihtimal vermeden çekti. Kapı örtüldü: Tık! Belli ki geri gelecekti. Gittiği yer kaçmak istediği bir yer değildi....
GÜN DOĞUMLARI
Ay donmuş maviyle düşte
Soluk bir düşün baharsız çizik çocukluğunda
Sessizce bezgince mızıka çalmakta
Yılkı atlarının yalnızlığında
Islıklar uçuyor rüzgârla
Yırtık bir fotoğrafın yitikliğinde
Külleri eprimiş patiskalara sarılı köhneliğin tozlu ıssızlığına
Bir gök ki cam
Aç martıların çığlıklarında
Ahşap kapıların ihtişamlı karanlığına
Gökkuşağının kızıla çalan gündoğularında…
Sevgi Erol Öçal