hüznüme ağlıyor erguvanlar boğazın her iki yakasında… acıları taşıyor kalbimin ölüme yatıyor hücrelerim! amortismanı bile yok ömrümün elimden tutmuyor hayat!
hüznüme ağlıyor erguvanlar boğazın her iki yakasında… acıları taşıyor kalbimin ölüme yatıyor hücrelerim! amortismanı bile yok ömrümün elimden tutmuyor hayat!
İkindi üzeri çalan bir kapı Çalınan umutlar, karla karışık Yüzlerde tebessüm, gönüller somurtkan İki değil beş yüz katlı insanlar Hırs mı, kin mi, haset...
Bir sabah Adamın kuklası konuşmaya başladı Adam buna çok şaşırdı Kapıları ve pencereleri açtı Güneş yükselirken Adam bir heykel gibi dondu kaldı Adamın kuklası...
Arkama bakmadım hiç Güneşin sessizce doğup Hüzünle battığı Sarışın ufuklarda gözüm… Takılmışım bir allı turnanın peşine Sadece bizim ele değil, Bütün ellere selâm taşırım....
Kubbesinden kar dökülen bu şehir Bana mutluluk vermezdi Bilirsin sende İki insan bir araya gelmekle İki insan etmezdi Toprağa su dediğim zaman Güneşe ne...
Ölüm gibi Üstüme çöküyor akşam! Bende hiç bitmeyen zaman Sende ne çabuk bitiyor… Sinemi hüzün sardı Ne mutluluk kaldı ne ümit Ben metruk bir...
Kapalı gözlü, hareketsiz Durgun elleri, hissiz Örtülmüş kapılar Işıklar dinlendirilmiş Gezintide ruhlar Nereye gitmek istenirse Uyanıkken, gidiyor oraya Yaşıyor hayalini rüyada Onlarca şehir Uzak...
Eskidendi Eskiyi özlüyorum bende hâtırası var. Evin ahşap kafesi; eskidendi, eskiden. Perdeler aralanır, mektuplar atılırdı; Kâğıtta yâr bûsesi; eskidendi, eskiden. Sıcak yaz günlerinde insanlar...
Halk Şairi, Azerbaycan Sanat Adamı. 1970 yılında Azerbaycan Yazarlar Birliği üyesi oldu. Ünlü oyun yazarı ve müzisyen. Azerbaycan Devlet Konservatuarı mezunudur. Çaykovski Moskova Konservatuarında...
Köfteci Şefik’i uzun yıllardır görmüyorum desem yalan olmaz. En son yirmi bir yıl önce mi gördüm, ya da daha çok mu oldu? Oysa daha...