OKYANUS VE BEN Okyanusta bir damlayım ben Sırlar âleminde bir sır Zaman zaman yalnızlığı bir borç bilir, Sıkıntıyı yüreğe hapsederim. Kalbin kapısına tıklatılan iki...
İkindi üzeri çalan bir kapı
Çalınan umutlar, karla karışık
Yüzlerde tebessüm, gönüller somurtkan
İki değil beş yüz katlı insanlar
Hırs mı, kin mi, haset mi?
Ne çok kötü haslet var
Sevgi kurtaracakken her şeyi
Anlayamadım nedenini
Yanımda konuşuyor eş dost
Barıştırılmaya çalışılıyor arkadan
Sonra gidiliyor yanına
Neşeden, kahkahadan geçilmiyor
Beş değil, on yüzlü insanlar
İpe dizilmiş dağılıyor boncuklar
Bildiğim gerçekler, yalan
Yalanlar, gerçek oluyor
İç dış bir değil, bin olmuş
Sohbet zehirken bal olmuş
Bal gibi gözükürken zehir olmuş
Karışmış her şey hengâme olmuş
Sabriye Tüzüner
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
DORUK ATLAR Doruk atların zamanıydı sıcak bir öğle vaktinden Ağaçların yalnızlığa gebeyken bahara durduğu Gün sarhoşu yüreklerin ateşlerde kavrulduğu Cümle kurt kuşun yuvasında Çıngıraklı...
