Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Çilek yüzlü çocuk,
Gülümsüyor çıtırdayan odunlara
Isınma kaygısından değil,
Merakından şöminenin karşısında…
Közlerin kırmızısı cezbediyor onu,
Alev al, tuğlalar al,
Yangınları seyreden
Çilek yüzlü çocuğun yüzü al…
Bilsen neler yaşadık biz,
Bir anda
Nice umutların yok oluşunu gördük.
Ah çilek yüzlü çocuk ah!
Kurunun yanında yanan yaş odunlar gibi
Yandık hedefsiz yarınlarda…
Harika Ufuk
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
