Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Bir İstanbul rüzgârı esmekte dar sokakta
Hüzünler pencerede dertler arka sokakta
Başucumda bekleyen karabasan kâbusu
Şeytanın süngüsü mü köşelerde, bucakta?
Eskilere götürür her yağmurun damlası
Nedendir acı verir sevgiliyi anması
Pencereler karanlık sokak ışıklarında
Tek verdiği aydınlık zaman âşıklarında
Rahatlatıyor beni kulağımda gülüşün
Bu soğuk sokaklarda hayale örtünüşüm
Bırak ben alışkınım bu rüzgârın sesine
Bir gün takılıp gider kaderim ensesine.
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
