Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Yalnızlığın ayak seslerini dinliyorum,
Yağmurun her damlasında…
Çaresizliğim olgun başaklar gibi
Başını eğiyor hafifçe.
Her damla,
Issız düşüyor toprağa…
Gece yorganını toplamış,
Kardelenlere
Öksüz yıldızlar dökülürken
Mülteci düşlerle
Gündüze yolculuk…
Haksızlıklara direnen
Saf yüreklerin
Toplama kamplarında
Filistin uykusuz…
Karanlığın inadına
Kara/bağlarda
Hüzün bulutlarıyla yıkanmış
Yalın ağıtlar yakılır yalnızlığa!
Harika Ufuk
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
