0

Denizin göklere, yağmurun gözlerime değdiği vakit,

İçimdeki kıvılcımı dindiren

Engin bulutlarda kalırdı hep gözüm.

Çünkü ben dizlerimin üstünde,

Kâğıda çizilmiş ufuklarda

Gördüm uzak ülkeleri,

Teslim olduğum hayatta,

Yüreğime gömdüğüm

Kırmızı ayak sesleriyle tanıdım,

Direnmenin sesini.

Gözlerdeki çizgilerden öğrendim

Ayağa kalkıp yürümeyi

Ve takip ettim yorgunluğun yılmayan izlerini

Ama dönüp dönüp su verdim

Ardımda bıraktığım sonsuzluk ağacına

Ve yemişlerinden toplayıp tekrar yola

Koyuldum

Her seferinde bir öncekinden daha hızlı koşmak ve

Aramak gerekliydi çünkü

Adı özgürlük olan gezegeni.

Ahsen Dilruba Granit

Leave a Comment

İlgili İçerikler