Denizin göklere, yağmurun gözlerime değdiği
vakit,
İçimdeki kıvılcımı dindiren
Engin bulutlarda kalırdı hep gözüm.
Çünkü ben dizlerimin üstünde,
Kâğıda çizilmiş ufuklarda
Gördüm uzak ülkeleri,
Teslim olduğum hayatta,
Yüreğime gömdüğüm
Kırmızı ayak sesleriyle tanıdım,
Direnmenin sesini.
Gözlerdeki çizgilerden öğrendim
Ayağa kalkıp yürümeyi
Ve takip ettim yorgunluğun yılmayan izlerini
Ama dönüp dönüp su verdim
Ardımda bıraktığım sonsuzluk ağacına
Ve yemişlerinden toplayıp tekrar yola
Koyuldum
Her seferinde bir öncekinden daha hızlı
koşmak ve
Aramak gerekliydi çünkü
Adı özgürlük olan gezegeni.
Ahsen Dilruba Granit