0

Bahar hep beklenendir, peki kış Melisa?
Bazı çiçekler vakitsiz açar, bazısı vakitsiz kurur.
Durulur elbet kim bu manayı bulsa
Her insan kendi iddiasından vurulur.

Gözlerinin ardında kalan gizli çukur
Her gece içine doğru çekerken beni.
Göğe bakan bir hercai nasıl durulur?
Melisa bitti akşam, söndür haleni.

Kargalar umutla konarken kurak tarlaya.
Yarasa gözleriyle nasıl çözeceksin alemi?
Melisa korkuyorum korkudan utanmaya.
Bak, toprak usulca çekiyor ellerimi.

Kaybetmeyi bana müjdelerken yılgın çağ.
Bir gün, kazananlar da küsecektir şansına.
Sevdiğim bir şey var yarı ölü belki yarı sağ.
Melisa sen de tok musun bağışlanmaya ?

Kelimeler sabırla aradığı cümleyi bulur.
Bin söze daha kıyarız bir insan için.
İçimde kendim kendi çaresizliğine kudurur.
Melisa bir sebep de sen bul ‘doğmak niçin?’

Halil Maraş

Leave a Comment

İlgili İçerikler