UZUN BİR ZAMAN ATLAMASINDAN SONRA Yirmi beş yıl önce yazdığım bir şiir düştü aklıma Yosun yeşili gözlerinde ışıltılar eksilmesin demiştim Senin için, öyle ya...
Şimdi bir yabancıyım ben kendime,
Bilmezken kaybettim ben, beni
Kayboldum bu şehrin kalabalığında
Işıklar yok artık önümde
Koca bir karanlık düştü ömrümün bahar bahçesine
Gölgeler var sadece, siluetler…
Adımlarım ağır, yolum kısa
Nefesim son demlerinde
Son kez bakıyorum ardıma
Gördüğüm koca bir rüya…
Sevinç, hüzün, umut, umutsuzluk, nefret, sevgi…
Son selamım; yere, göğe, kuşlara…
Montum sırtımda, o, saksımdaki son çiçeğim elimde
Güneşin kızıllığı ile boyanmışken gökyüzü
Başım önümde,
Yürüyorum kendimden kendime…
Kerime Bistami
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
EYLEMSİZLİK KARARI Nedamet dolu mahzeni kalbimin bitimsiz bir yangındır şimdi dilimin kıyılarını kavurur o günahkar sözcükler kırdım eylemsizlik kararını yazan kalemi bu ömrü...
GURURLU VE MAHZUN… Ah benim gururlu ve kimsesiz yurdum Biz seninle çocuk sevinçleri toplardık Gelinciklerin çiğ damlalarında koşardık Askerden gelen babaların müjdesi vardı...