ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
“Ölümü çağırma, sus!” dedi annem. Sakın çağırma. Duymasın diye bunca zaman sustum zaten annem. İnan sustum. Kemiklerim çatırdadı sadece, tek tek kırılırken. Şimdi de çocuklarım duymasın diye susuyorum Azrail’im kafama sıkarken.
Elmas Tunç
*Küçürek öykü
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÂNI TAMİR ETME Zaman, adeta parmak uçlarından akıp giden bir kum tanesi gibiydi. O kadar hızlı, o kadar telaşlıydı ki modern dünya, insanlar bir...
