ORTAK HÜZÜNLÜ DENKLEM

bir kalbi ortak bir hüzünle

tutup fethedersin avuçlarında

ballı ılık bir süt gibi içtikçe

ısınır, güzel düşler görürsün

kadınlar ne ister erkekler ne ister

bir kalbi anlamak zordur

bir insan kimdir bilmek zordur

ortak bir hüzünle fethetmeden onu

mutsuzluk bulaşıcıdır, acı bir salgın gibi

bir yürekten başka yüreğe saldırır

herkes aynı dertten muzdarip görünür

ve yine herkes yalnızlıktan yakınır

bir kalbi fethetmek bir yükü sırtlamaktır

ve taze bir mutlulukla paylaşılamayan

bir sevgili bir şehir yeni bir düş belki

o yükü en çok acıyana bile yere bıraktırır

ve ortak hüzünler birinin hüznü olur

ötekinin ise artık sevinci vardır

insan yalnız doğar yalnız ölür ve bazen

iki kişinin aynı şeyleri hissettiği sanılır

ve mutsuzluk yalnız bir kalpte ölümcüldür

çünkü uçurum dünya ile yalnız arasındadır

bütün travmaların özü çaresizlik ve yalnızlık

ve dünyanın teninden ebediyen kopuştur

Emre Karakaya