OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Esirgenen ışıkları arar aydınlıklar…
Dönüşen anlaşmazlıklarla
Anlaşılmazlığı sonra
Durgun köşe minderlerinde
Tanıdık bir yüzün hayalinde
Gülüşleri yutan zamanlarda
Şavkı kayıp sokakları dinler
Aşılmaz eşik ardlarını
Gidişleri üzgün sonlarda
Aklaşmayan günahları…
Basamaklarında zayıf çürük ahşaplar taşır
Kıpırtısız karanlıklar
Gözlerin gezinmekten ürküttüğü kuytuları
Boş kuyuları / gönülleri
Tahrip edilmişliği bilir yalnızlıklar
Boranlara yenik duygularla
Ateş içinde kaynar
Ateş içinde dağlanır acısı
Unuttuğu mutlulukları özlemle arar
Oğul veren kasırgalarda
Acılı nöbetlerde
Sancılar içinde
Son bulur karanlıklar.
İlknur Kaya
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIZDIM Kendime Bir benzerime Bana doğru bakan Elindeki çaresizliği unutan Kendime kızdım (Yıldızların her gece açan benzer renkleri hariç) Kızdım işte dünyaya Ahmet Yılmaz...
