Esirgenen ışıkları arar aydınlıklar… Dönüşen anlaşmazlıklarla Anlaşılmazlığı sonra Durgun köşe minderlerinde Tanıdık bir yüzün hayalinde Gülüşleri yutan zamanlarda Şavkı kayıp sokakları dinler Aşılmaz eşik...
Etiket: ateş
perdesiz bir tiyatro hayat çile işlemiş ellerimle parmaklarımdan kayıp giden yarınlarım nerede tersine ilerlerken saatler boyu devriliyor gökdelenlerin neferler salınıyor barışa yaşamak tabut boyu...
evin insana ihtiyacı yok dâhil olmalıyım bir şiire adalet yurdun tembelidir çıkmaz sokağın rezil sonu gibi kendine ağlamış durur yani bitmiş sihri az kaldı...
26 Aralık 2020
Hayat bir yoldur, anladım Bazen ayaklarım yoruldu Bazen yüreğim! Güz geldi ömrüme Yaprakları soldu tutkumun Kararsız uçuşuyor anılarım! Tadı kaçtı hayatımın Şafak sökmüyor artık...