Meryem yere düşen kalemini dikkatlice yerden aldı. Fakat hemen yazmaya başlamadı. Önce kalemi bir an gözleriyle tarttı, sonra ona dik dik bakar gibi yaparak...
İçimdeki obruk öylesine derindi ki yalnızca hislerimi öldürmekle kalmadım. Öldürdüklerimi boşluğa itmeye önce kendimden başladım.
Elmas Tunç
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
Tünel’den caddeye çıktığımda saat on ikiyi geçmişti. İstiklâl, her zamanki gibi kalabalık ve coşkulu seyrine devam ediyor, türlü insan suretlerinden bir desen oluşturuyordu. Biraz...
Doğa ile Ahmet’i görüyorum. Eleleler. Gülüyorlar, sesleri zar zor kulağıma geliyor. Ne hakkında konuştuklarını tahminle yürütmeye çalışıyorum. Aklıma hiçbir şey gelmiyor. Ağır ama çok...