ORHAN DEĞİRMENCİ Postacının elime tutuşturduğu zarfa daldım gittim. Kapı aralıktı, öyle kalakalmıştım. Bir süre sonra kendime gelip kapıyı kapattım, içeri geçtim. Zarfın içini az...
Önümdeki perdeyi kaldırdılar gözüm gönlüm açıldı. Dışarıda ayaz, kar, kış, kıyamet; içeride bahar vardı ilkin. Derken camı da kaldırıverdiler aramızdan. İçeride kavga, kıyamet, prangalar; dışarıda huzurlu, sakin bir cennet vardı lakin.
Elmas Tunç
*Kısaöykü
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
SANCILI DOĞUM Herkesten uzak, bir kır evinde sakin bir hayat yaşamanın tadını çıkartırken birden uzun zamandır yazmadığı düştü aklına. Bu düşünce onu epey kıvrandırdı....
İÇİMDE DURAMAYANLAR Gecenin körü sabahın başında, senden kendimi kopartmam gerekiyordu; hiç girmediğim yolda beni bekleyen ve bizim yüzümüzden gelememiş, hiç tanımadığım ‘ben’ için… Onu...