ÜTOPYA Mutluluktan kaynaklı gözyaşları vardı artık Bebekler öldürülmüyordu Sömürülen tüm zenginlikler iade edilmişti ülkelerine Afrika’da açlıktan ölmüyordu insanlar Anneler bu kadar güzel gülmemişti Kimyasal...
ŞEHİRDEN ÇIKIŞ
Biz hepimiz bir elastik ruhun içine gizlenmiş
O zamanda
Buradaki zamanı sırtından taşımaktan yorulmuş
duvarlar
Eskiden kalan saman kağıdına yazılan nefessiz
romanlar
İnsanları uyutup kendisi şehirler gezen sokaklar
Şehvetin temaşa etmeye alışmış dolunay
Sen bunları asla hatıralarına ekmemiştin
Şimdilerde
Sokakta ağlayarak satılan çiçek
Sarhoşlukta sevilen sen
Benim gözlerimde kaybolmakta birisi
Sen onu efsane gibi hatıralarına yerleştir
Gelecek zamanda
Cam şişeye konulacak yürek
Kapılarını sıkı sıkıya kapamak isteyen uçsuz bucaksız
gül bahçesi
Dünyayı gözetleyen taş ayna
Senin düğün hediyen olur
Ters bir zamanda
Sen büyük kanatlarını dünyaya yayarsın
Ben senin için bu şehirden çıkıyorum.
Mutallip Saydulla