DÜNYANIN KISA ZAMANLI İNSANLARINA

Yıldırım beyazında büyüyor kelimeler

Aynıymışız gibi değişiyoruz

Bunu ayna da göremeyince ben

Hemen bir çocuk şarkısı ezberliyoruz

Göğsümde dünyanın gitmeleri adına

Büyütülmüş toplumun kısık sevinci

Ve bilmek hazır olmayan bir ruhu

Çabucak doyurur çaresizliğe

Belki de kimisi için geç bilmek

Sakin bir parkın bankında oturup

Güvercinlere misafir olmaktır.

Anlaşılmak için ezberlemeden yaşamak

Israrcı martı yavrularının gece yarısı ıslıklarını

Temmuz ayına biriktirip bir zamanı oyalamaktır.

Şimdi anlaşılır mı ki?

Yüz yaşındaki çocukları konuşmadan sevdiğim.

Birikir mi gözlerinde dünyanın preslenmiş yükü

Ben aynı sokaklar da büyüyen masum ihtiyarların

Çocukken yetişemediği oyun kurallarına

Dışlanmak mı?

Yoksa dolmuş bir kararsızlık yüküdür.

Ali İhsan Tarman