Yasmin

kurşun yuvası dağlara
çocuk gülüşlerin kaldı
sığınmaların münzevi yarasıydın
savunmasızca işgal edilen masum ülken
ateşler ayazında yasmin

bedeninde küffarın erittiği mührün sıcaklığı
canımda
kanımda
gözlerim Kaf’tan öte karanlıkta

küllerin heyelanlarında
bu yangın yeri volkan değil
tıslayan Vandallar
ayartır merhametsizliğe insanı
şehrin ortasına yasmin’ler asılır
aratmaz olur acısını zalimler
dualar bu yüzden Filistin’de gökte ışıldar

çağ hicabını yitirdi yasmin
yaşamak yakılmış resminden yansıyor
korsan ordular
nebbaşlar
duvarlara sıçramış kandan
hâlâ ölüm devşiriyorlar

katliam zulaları
matem figanları
Gazze’de şarapnel çığırtkanları
umuda üç beş dakika daha kala
ölüm yine tökezlemedi yasmin

hasretin tarihi bilmektir
matemimsin
bende ölebilirim
tel tel ağarıyor ömrümün zamanı
sensiz ve çıplak belki bu son vakittir
beyaz bir düş gibi gözlerimdesin yasmin

Heybet Akdoğan