0

Bir İstanbul rüzgârı esmekte dar sokakta

Hüzünler pencerede dertler arka sokakta

Başucumda bekleyen karabasan kâbusu

Şeytanın süngüsü mü köşelerde, bucakta?

Eskilere götürür her yağmurun damlası

Nedendir acı verir sevgiliyi anması

Pencereler karanlık sokak ışıklarında 

Tek verdiği aydınlık zaman âşıklarında

Rahatlatıyor beni kulağımda gülüşün

Bu soğuk sokaklarda hayale örtünüşüm

Bırak ben alışkınım bu rüzgârın sesine

Bir gün takılıp gider kaderim ensesine.

Atilla Tuncer

 

Leave a Comment

İlgili İçerikler