GÖKYÜZÜNDE YÜRÜYORUM

gökyüzünde yürüyorum kırışık bir denizin düşsüz dalgalarıyla

ürkek çocukluğumun çizik suskunluğuna

sevinçlerim kar tanesi eriyor

toprak damlı evlerin yalnızlığında

savruk sessizliğim Arnavut kaldırımlı sokağın çığlıklarında

paslı bir güneş yağıyor

ahşap çerçevelerin ıslak aralığına

siyah gecelerde yıldızlar kayıyor

tütmeyen bacaların kuytu ayazına

gökkuşağı oluyorum aysız karanlığın gri sabahlarına

gökyüzünde yürüyorum kırışık bir deniz uçuyor kuş kanadında

ayın soğuk gölgeleri güneşsiz yüzümde

sallanıyor yeryüzü masum çocukluğumda

Sevgi Erol Öçal