GÖZLERİN

Günahkâr bir kalbin isyankâr sokağında, 
Sır gibi dilime düştü gözlerin. 
Sanki bir umut idi bu son durakta, 
Gel der gibi yüzüme baktı gözlerin. 

Ebabiller inmiş bu gece gökyüzünden; 
Yuvasız bir kuş konar, kenarına bir nehrin. 
Ruhumun karanlığı yansırken pencereden, 
Nur gibi gözüme baktı gözlerin. 

Sırrımı işittiler şu karanlık gölgeler, 
Talihimi hicrana dönüştürdüler benim. 
‘Keşke’ler sardı beni, yüreğim âh sendeler;
Âhıma kulak verip bana geldi gözlerin. 

Hüzün ebemkuşağı ve kördür düğümleri, 
Kara bulutlar çökmüş her yanına şehrin. 
Binbir korkuyla beklerken ebabilleri, 
Seher vakti kapımı çaldı gözlerin. 

Sarılara bürünmüş gökte uçan turnalar, 
Sahipsiz bir mezar belirir, sorarlar kimin? 
Her telde aynı ses her dilde tek şarkı var, 
Bir ayin günü bana beste olur gözlerin… 

Mürsel DEMİR