Ruhum paramparça ellerimi tutan yüzüme şefkatle gülen yok, yüzümde açan mor menekşeleri toplayan yok oysa ben gülleri daha çok severdim. Küf kokan duvarlara sinmiş çığlıklarım, feryadımı duyan yok. Çınlıyor taze sesler kulağımda bildiğim adımı değil bildikleri adımı haykırıyor her biri. Eblehler sarmış dört bir yanımı birinden kurtulsam diğerine çarpıyor ruhum, kurtulamıyorum. Nereye aitim bilmiyorum. Nereye ..
Read More…