TIK! Kapıyı hızla kapamadı. Temkinli, yanlış anlamalara ihtimal vermeden çekti. Kapı örtüldü: Tık! Belli ki geri gelecekti. Gittiği yer kaçmak istediği bir yer değildi....
Yoğun bakım odalarda
hayata tutunmaya çalışırken sen;
seni kaybetmek korkusu dışarıda,
yoğun bir sis gibi kaplardı etrafımızı bir bilsen.
Sabahları hastane önünden
çöpçüler gelir geçerdi,
sıcacık gülüşürlerdi.
Biz ise içimizi yakan gözyaşlarıyla ağlardık,
acıyan yanlarımızı toplardık.
Şimdi sen,
yavaş kalp atışların kadar sessizsin.
Bir hayal kadar ulaşılmaz ve güzel.
Umutlar, ne kadar acımasızmış meğer
geleceğin belirsizliğinde
yaşamak buysa eğer.
Şimdi
çıkmaz bir sokağa düşünce telaşı yaşamanın;
mirastır hatıralar,
ayrılırken geride kalanların.
Oktay Kocagöz
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
SANATTA SÜRREALİZM Fransız oyun yazarı, oyuncu, yönetmen ve şair olan Antonin Artaud “Sürrealizm, bir stil değildir. Kendine dönen bir zihnin çığlığıdır.” demiştir. Resimden heykele,...