ORHAN DEĞİRMENCİ Postacının elime tutuşturduğu zarfa daldım gittim. Kapı aralıktı, öyle kalakalmıştım. Bir süre sonra kendime gelip kapıyı kapattım, içeri geçtim. Zarfın içini az...
Yoğun bakım odalarda
hayata tutunmaya çalışırken sen;
seni kaybetmek korkusu dışarıda,
yoğun bir sis gibi kaplardı etrafımızı bir bilsen.
Sabahları hastane önünden
çöpçüler gelir geçerdi,
sıcacık gülüşürlerdi.
Biz ise içimizi yakan gözyaşlarıyla ağlardık,
acıyan yanlarımızı toplardık.
Şimdi sen,
yavaş kalp atışların kadar sessizsin.
Bir hayal kadar ulaşılmaz ve güzel.
Umutlar, ne kadar acımasızmış meğer
geleceğin belirsizliğinde
yaşamak buysa eğer.
Şimdi
çıkmaz bir sokağa düşünce telaşı yaşamanın;
mirastır hatıralar,
ayrılırken geride kalanların.
Oktay Kocagöz
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
UZUN BİR ZAMAN ATLAMASINDAN SONRA Yirmi beş yıl önce yazdığım bir şiir düştü aklıma Yosun yeşili gözlerinde ışıltılar eksilmesin demiştim Senin için, öyle ya...
EYLEMSİZLİK KARARI Nedamet dolu mahzeni kalbimin bitimsiz bir yangındır şimdi dilimin kıyılarını kavurur o günahkar sözcükler kırdım eylemsizlik kararını yazan kalemi bu ömrü...