Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Deprem yaşamışım,
Umutlarım hedef tahtası,
Kurşun yarası düşlerim!
Ölüm Demokles’ in kılıcı,
Tepemde gel-gitler,
Duygularım harman yeri,
Göçebe miymiş yüreğimdeki aşk?
İçimdeki boşlukta
Şafağı örüyor örümcek
Katran karası kaderime inat,
Gökkuşağı oluşturmuş rengârenk!
Harika Ufuk