CEVAPSIZ SORU Evinin eşyaları gibiydi hayatı… Hepsi farklı bir yerlerden farklı zamanlarda alınmış uyumsuz renklerden, desenlerden oluşan. Zorla yan yana getirilmiş, kimisi yeni kimisi...
Güneş alnımda
Rıhtım kıyısında bir kayıkta açtım gözlerimi
Ya akşamdan kalmışım,
Ya da sürüklenmekten yormuş hayat.
Rıhtıma umudu bağlamışım
Hayallerim kaldığından mı?
Nefes aldığımdan mı?
Özlediklerimi süzmüşüm tülbentle
Unuttuklarımı hatırlamışım
Ağır kalır koca yürekte sevdan
Senden içimde kalan ne varsa senin
Bana kalan;
Deniz yosunu kokmuş yüzüm, ellerim
Ve dudaklarımda ıslak bir sigara, efkarlı bir duman
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
TAHTA KANATLARDAN ÇELİK PERVANELERE Kadını yalnızca bir sözcükle tanımlamak mümkün mü? “Öyle resimler düşünün ki; gökyüzünün maviliğinde denizin derinliğini içinde barındıran… Var mı öyle...