EKİM

Son taze dal

Son taze yeşil

Açar bahçede salıncak gül goncasından

Açar sırlarını badem ezmesi kokular

Yanı başımdan süzülüyor sonbahar

Yılgın ve yılışık bir ekim görünümündeyim şimdi

Üzerimde kırık, ateşli bir hal

Ekim aramıza giren zamandır

Ekim gemileri  yana yatıran poyrazı saklayandır

Ekim ayrılıktır.

Sen kızgın güneşler etrafında tapınan bir 

Gölgenin suskun başısın

And dağlarından Anadolu köylerine doğru

Sen kabahat olmalısın yer edinen ömrümde

Kim uçurdu seni buralara ötelerden

Peri kızı

Zamanı kurdurmayı

Öğret bana unutmayı acılardan geçerek

Asılı kalsın

O ayrılık ve son kez yeşil rengi ekimin.

Serpil Tuncer