OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Gözleriniz yanınca yiyeceğiz aşımızı
Sağ dururken bizler
Ayaklarımızı kollayacağız
Diken üstünde
Usturlap in altında
Hissedeceğiz ömrümüzü
Kementle gezeceğiz
Firari kentlerimizin İçinde
Depreşince hayallerimiz
Dağdağasını kuruttuğu zaman gönüller
El ele tutuşunca serkeşler
Yola çıkacağız
Kerametimizi oluşumuzdan ibaret
Sanıncaya kadar
Dinelecek yer aramayacağız
Var olduğumuz kayrasını
Gözlerimizdeki yaşlara yar
Eyleyene dek
Kursağımızdan
Hiç bir karganın lokmasını geçirmeyeceğiz
Ziya Kementligezen
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIZDIM Kendime Bir benzerime Bana doğru bakan Elindeki çaresizliği unutan Kendime kızdım (Yıldızların her gece açan benzer renkleri hariç) Kızdım işte dünyaya Ahmet Yılmaz...
