OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Bir altını vardı gerdanında
Ya kefen parasına kalacak
Ya da kefene yetişmeden
Ekmek kapacaktı.
Yoksulluk, münhasırdır bize anacığım
Yaksan da bir cigara,
Peş peşe gelse de bu zıkkım
Anlamaz seni
Misafiri olduğun mutfak.
-Şiir, karın doyurmuyormuş
-Beş para etmezmiş
Şairin sevgisi.
Ben kızını sevmişem anam
Varsın aşk zenginlerin olsun
Ben aç değilim,
Açıkta hiç değilim.
Âşık olmak
Yoksul işi değilmiş,
Hele ki
Çirkin işi hiç değil.
Mutluluk gözlerinde
Biliyorum o güzel yüreğinde
Lakin
Ne aşkın içi ısındı bize
Ne de Ananın.
Reşat Ok